Wyklad 10.12.2008

Wyklad 10.12.2008

WYKŁAD 10 – 10 XII 2008
Piec aspektów środowiska przedsiębiorczości
Środowisko to sterytorializowana całość kierowana przez normy reguły wartości kształtujące zachowania aktorów i utrzymywanie przez nich relacje

Pięć aspektów:
Przestrzeń
Całość przestrzenna (tj. przestrzeń geograficzna), która nie ma granic sensu stricte, wykazuje jednak pewną jedność wyrażającą się w rozpoznawalnych i specyficznych zachowaniach.

Aktorzy
zbiór aktorów(przedsiębiorstwa, instytucje badawcze i edukacyjne, lokalne władze publiczne, wykwalifikowane jednostki), którzy powinni dysponować względna autonomią decyzyjną oraz autonomią w określeniu swych wyborów strategicznych

Elementy
Specyficzne elementy materialne (przedsiębiorstw, infrastruktura) także niematerialne (know-how, reguły) i instytucjonalne

Logika organizacyjna
Logika organizacyjna (zdolność do kooperowania) zmierzając do jak największego wykorzystania zasobów stworzonych wspólnie przez aktorów cechujących się wzajemna otwartością i współzależnością

Logika uczenia się
Logika uczenia się (zdolność do zmiany) związana z posiadana przez aktorów zdolnością do modyfikowania swych zachowań zależnie od przekształceń otoczenia technologicznego i rynkowego

Trzy wymiary w definiowaniu pojęcia środowiska
Typ podejścia Istota podejścia Podstawowe kategorie
Podejście mikroanalityczne Środowisko jako efektywna struktura zarządzania redukująca koszty transakcyjne -niepewność
-informacja
-koszty transakcyjne
Podejście poznawcze Dynamika i lokalny rynek pracy jako znaczące składowe środowiska -uczenie się
-wiedza
-kultura techniczna
Podejście organizacyjne Środowisko jako system wzajemnych oczekiwań dotyczących uumijetności i zachowań zdolności do tworzenia powiązań -formy

-strategie korporacyjne

Wybrane definicje:
Kooperacja lokalna
Zorientowana na cele forma kooperacji miedzy różnymi organizacjami lokalnymi takimi jak administracja powiatowa, gminy, przedsiębiorstwa i federacje lokalne itp. Celem kooperacji może być ..usług dla aktorów gospodarczych lub wspólna racjonalizacja działalności
Cluster
• regionalna koncentracja działalności ekonomicznych wzajemnych względem siebie komplementarnych
• uformowany regionalnie zbiór przedsiębiorstw ściśle ze sobą powiązanych więzami funkcjonalnymi lub technologicznymi

Zdolność innowacyjna
Zasób endogenicznych wygenerowanych inwencji naukowych i technologicznych mogących znaleźć praktyczne zastosowanie wewnątrz lub na zewnątrz danego regionu

Środowisko innowacyjne
Dynamiczny proces terytorialny, w którym interakcja(synergia) dynamika uczenia się osiągają wysoki poziom

Podstawowe cechy środowiska innowacyjnego
• specjalizacja
• silna atmosfera interakcyjna i synenergetyczna
• silnie zaawansowane procesy imitacji
• proces zbiorowego uczenia się
• silna tożsamość lokalna

Czynniki terytorialnej innowacyjności w regionach opóźnionych
• międzysektorowe przesunięcia w zatrudnieniu
• szybka dyfuzja w gospodarce lokalnej
• zastosowanie zaawansowanych technologii w tradycyjnych sferach wytwórczości
• nowe formy organizacyjne
• rozwój nowych zastosowań dla istniejących produktów lub technologii
• innowacje radykalne

Typologia terytorialnych systemów produkcyjnych
Podstawowa typologia – występowanie głównych „logik”

• logika funkcjonalna – przedsiębiorstwa działające według logiki funkcjonalnej zorganizowane są w sposób hierarchiczny, pionowy(decyzje podejmowane są przez centralna dyrekcję); dokonują one geograficznego rozdziału różnych funkcji (koncepcja, produkcja, sprzedaż itp.) w sposób pozwalający na minimalizowanie Kostów produkcji( kosztów siły roboczej, kosztów transportu, uciążliwości fiskalnych.. ); terytorium implantacji jest dla takiego przedsiębiorstwa przejściowym miejscem pobytu, z którym się nie integruje terytorium odgrywa zatem jedynie rolę pasywną.

• logika terytorialna – implikuje występowanie silnej wizji miedzy przedsiębiorstwem i terytorium implantacji; logika terytorialna ma na celu terytorializację przedsiębiorstwa , a zatem jego włączenie w terytorialny system produkcyjny; w przypadku tym przedsiębiorstwa są zorganizowane w sieci , w sposób poziomy…; utrzymują one relacje kooperacji / konkurencji, będące źródłem synergii i komplementarności niezbędnych dla ich funkcjonowania; terytorium odgrywa aktywną rolę, przedsiębiorstwa są z nim związane i przyczyniają się do jego wzbogacenia

Dwa kryteria typologiczne
• kryterium pierwsze – stopień integracji łańcucha wartości dodanej” przy jego użyciu scharakteryzować można, dla przedsiębiorstwa położonego w regionie stopień integracji jego różnych aktywności przyczyniających się do produkcji pewnego dobra , aktywności te mogą być zintegrowane całkowicie lub częściowo w obrębie przedsiębiorstwa względnie rozkładać się na wiele przedsiębiorstw również zlokalizowanych w regionie, kryterium to pozwala na dokonanie rozróżnienia między terytorialnymi systemami produkcyjnymi charakteryzującymi się występowaniem wielkich przedsiębiorstw koncentrujących różne działalności produkcyjne( produkcja, sprzedaż) a systemami złożonymi z przedsiębiorstw izolowanych lub filii wielkich przedsiębiorstw
• kryterium drugie – odnosi się do intensywności relacji wymiany między przedsiębiorstwami w regionie, związane jest z komplementarnościami i relacjami horyzontalnymi tworzącymi się między różnymi aktorami( przedsiębiorstwami, instytucjami badawczymi); kryterium to pozwala na rozróżnienie między terytorialnymi systemami produkcyjnymi, w których występuje dynamika interakcji i systemów, w których brak komplementarności czy też współzależności między aktorami.

Typologia terytorialnych systemów produkcyjnych

Występowanie C D
brak B A
Występowanie Brak
Integracja
Wewnętrzna integracja łańcucha wartości